برو !
فراموش کن آنچه از دست رفته
آزاد از همه غم ها
از همه فردایی که روزی رویا بود
از همه کودکی های شاد بی پروا
از همه  حرفهای دیروز  که دیگر رنگی در رخشان نیست
نمیدانم !
نمیدانم چرا ازاین آرامش گذشتی
از لحظه های ناب
 من ...
و من باز به رسم و عادت پروانگی مان
به غم ها لبخندی زدم ...
.